Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Η ζωή ενός αστυνομικού...


1) Το ότι ο αστυνομικός δε γνωρίζει τι θα εργασθεί την επόμενη μέρα και γι αυτό πληροφορείται μετά τις 14.30’ εκάστης μέρας, αποτελεί...
μέγιστη ψυχολογική φθορά και υποβάθμιση της προσωπικής του ζωής. Αυτό δε συμβαίνει σε ΚΑΝΕΝΑ άλλο εργαζόμενο του ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα.

2) Εργάζεται κατά τις νυχτερινές ώρες ήτοι (22.00’ έως 06.00’) για πάνω από 4 φορές το μήνα. Η αποζημίωση που λαμβάνει για αυτή την εργασία είναι κλάσμα της αποζημίωσης που λαμβάνει ο εργαζόμενος στον ευρύτερο δημόσιο αλλά και στον ιδιωτικό τομέα.

3) Πολλές φορές λόγω αυξημένων υπηρεσιακών αναγκών, αναγκάζεται να εργασθεί πέραν του καθιερωμένου, βάση νόμου, 8ώρου που ισχύει για όλους τους υπόλοιπους υπαλλήλους, με μόνη αποζημίωσή του, οι ώρες αυτές να του δοθούν (πράγμα που πολλές φορές δε γίνεται) σε άλλη ημερήσια διατεταγμένη υπηρεσία.

4) Εργάζεται κατά τις Κυριακές και αργίες λόγο της φύσης του επαγγέλματός του και γι αυτή του την εργασία, πληρώνεται επίσης ένα μικρό κλάσμα της αποζημίωσης που λαμβάνουν οι υπόλοιποι υπάλληλοι δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

5) Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο Αστυνομικός λόγω της φύσης και του αντικειμένου της εργασίας του (αντιμετώπιση ενόπλων, ταραχοποιών και γενικά προσώπων που ρέπουν προς την παρανομία), δε γνωρίζει αν θα γυρίσει σπίτι του. Θα μου πείτε, μόνοι σας επιλέξατε το επάγγελμα σας. Μη μεμψιμοιρείτε τώρα.

6) Μετά από εντολή της Eurocop προς επιστημονική ομάδα ιατρών, αυτή έβγαλε τα εξής συμπεράσματα για τους Έλληνες Αστυνομικούς: Λόγω της καθημερινής απασχόλησής τους με διαφορετικό ωράριο εργασίας (06.00 – 14.00, 14.00 – 22.00 και 22.00 – 06.00) ο εγκέφαλος για να επανέλθει στις φυσιολογικές συνθήκες λειτουργίας θα πρέπει να περάσουν 15 τουλάχιστον χρόνια από την έξοδο από το σώμα.

7) Και το πιο σημαντικό απ’ όλα ότι ο Έλληνας Αστυνομικός έχει τουλάχιστον κατά 9 χρόνια μικρότερο προσδόκιμο ζωής απ’ όλους του υπόλοιπους Έλληνες δημόσιους υπαλλήλους.

Μας κλέψανε την αξιοπρέπειά μας και μας στέρησαν το δικαίωμα όταν επιστρέφουμε στο σπίτι μας μετά την εργασία μας να μη μπορούμε να κοιτάξουμε στα μάτια τα παιδιά μας και τις συζύγους μας διότι πλέον δε μπορούμε να καλύψουμε βασικές ανάγκες της οικογενείας μας!!!...
Δε μεμψιμοιρούμε αλλά αντίθετα απαιτούμε αναγνώριση του έργου που επιτελούμε, από την πολιτεία. Ευτυχώς η κοινωνία έχει καταλάβει το δύσκολο έργο μας και η κοινή γνώμη είναι μαζί μας.
Έχουμε κουραστεί να ακούμε και να βλέπουμε να παρελαύνουν στα κανάλια πολιτικοί όλων των παρατάξεων και να μας συμπαραστέκονται και να μας υπόσχονται μόνο όταν χάνεται κάποιος συνάδερφος εν ώρα υπηρεσίας.
Είναι καιρός επιτέλους να το δείξουν έμπρακτα νομοθετώντας ένα δίκαιο μισθολόγιο και για τον Έλληνα Αστυνομικό που τόσα χρόνια είναι αδικημένος.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ