Ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη σωτηρίας του λαού και της χώρας. Του Δημήτρη Υφαντή
Δεν τήρησαν, βεβαίως, καμία εορταστική ανακωχή. Το αντίθετο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας επιστρατεύτηκε πρωτοχρονιάτικα για να απειλήσει με έξοδο από το ευρώ, προκειμένου να αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα τα χειρότερα από τα χειρότερα. Το έχουμε ξαναδεί το έργο και πολύ περισσότερο το έχουμε ήδη βιώσει οδυνηρά.
Οι ρόλοι και η διάταξη των δυνάμεων αποκαλύπτονται. Είναι έτσι ακριβώς: πάνω στο πτώμα της χρεοκοπημένης χώρας και της ακρωτηριασμένης κοινωνίας τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας αναγνωρίζουν όχι τη δική τους αποσάθρωση, αλλά τη χρυσή ευκαιρία για να διασώσουν τα «ρέστα» τους και να ποντάρουν σε νέες «υπεραξίες». Το εγχώριο σύστημα της διαπλοκής αισθάνεται πως κρυμμένο κάτω από την ποδιά της τρόικας μπορεί ανενόχλητο να επιδίδεται και να απολαμβάνει μεγάλες στιγμές… ανακατάταξης.
Η κυβερνητική ομάδα Παπαδήμου αναδεικνύεται σε μοχλό των εξελίξεων. Γύρω από τον επίλεκτο, γνωστό από ποιους και για χάρη ποιων, μία σειρά εμπίστων, από τα σπλάχνα του εκδοτικού και καθηγητικού κατεστημένου, ως διά μαγείας εξαγνίζονται στην ακομμάτιστη και τεχνοκρατική κολυμπήθρα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε πρώτος το δρόμο. Θα μπορούσε να κάνει αλλιώς ο συγκεκριμένος; Έχει βάλει την υπογραφή του σε ό,τι επαχθέστερο και υποτελές έχει συντελεστεί μεταπολεμικά. Αποδέχτηκε το ρόλο του κομπάρσου στο αστραπιαίο πραξικόπημα, που κατέληξε στο τρικομματικό κυβερνητικό έκτρωμα μετά την κατάρρευση του Παπανδρέου. Πώς τώρα να μην υπερασπιστεί το…έργο του; «Αφήστε απερίσπαστη την κυβέρνηση να εκπληρώσει την αποστολή της. Αλλιώς μας περιμένει ο όλεθρος της εξόδου από την Ευρωζώνη!».
Ο Π. Καψής ακολούθησε με καταιγισμό τοποθετήσεων στον ίδιο ακριβώς εκβιαστικό τόνο. Και ο υπουργός Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος, αφού αποφάνθηκε ότι η κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση να υλοποιήσει άμεσα βαθιές μεταρρυθμίσεις εξήγγειλε πρωτοβουλίες για συνταγματικές ανατροπές εδώ και τώρα. Ο ίδιος ο Παπαδήμος απείλησε με «άτακτη χρεοκοπία» απαιτώντας υποταγή στην πλήρη κατεδάφιση, όπως διατάζει η τρόικα. «Κόκκινες γραμμές» δεν υφίστανται ανακοινώθηκε τελεσίδικα αρμοδίως.
Συντονισμένα τα ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα του Αλαφούζου και του Ψυχάρη απεργάζονται το νέο «σχηματάκι»: «Από εδώ ο αποφασισμένος Παπαδήμος και οι συνεργάτες του, από την άλλη ο αρρωστημένος κρατισμός της κομματοκρατίας». Η παραμονή στο ευρώ είναι η μεγάλη εθνική ιδέα, επαναλαμβάνεται μέχρι εξόντωσης κάθε αντίπαλης σκέψης και της σκέψης… γενικώς. Χωρίς παραγωγή, χωρίς εργαζόμενους αλλά με απασχολήσιμους σε ειδικές ζώνες ασύδοτης εκμετάλλευσης, με το φυσικό πλούτο στους ξένους και στους υπεργολάβους, με τους δρόμους στις πολυεθνικές κατασκευαστικές και στους υπεργολάβους τύπου Μπόμπολα, χωρίς Υγεία και Παιδεία. Και πολύ πιθανόν τελικά -και ίσως πολύ σύντομα- χωρίς ούτε… ευρώ!
Αυτό είναι το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Το σαρωτικό νομοσχέδιο για την παράδοση των μεταφορών και σειράς επαγγελμάτων στις «υγιείς» δυνάμεις της αγοράς είναι έτοιμο, ενώ με διατάγματα, που αποκαλούνται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θα προωθηθούν νέα μέτρα σε συντάξεις και εργασιακά. Ο σφαγιασμός των εργαζομένων στα ΜΜΕ, στο εμπόριο, σε ό,τι έχει απομείνει στη μεταποίηση λαμβάνει διαστάσεις καταιγιστικές. Σε αυτό το κλίμα εκβιασμών και απειλών η τρόικα έρχεται με το νόμο του «όλου ή μηδενός». Αντιληπτό και το όλον και το μηδέν…
Οι δήθεν ελιγμοί των κυβερνητικών εταίρων δεν έχουν κανένα άλλο αποτέλεσμα, εκτός από το να τους παγιδεύουν όλο και περισσότερο σε μία μοιραία πορεία εξευτελιστικής απογύμνωσης. Ο Σαμαράς παριστάνει ότι δεν κυβερνά, όταν ψηφίζει τον Προϋπολογισμό που θα εφαρμόσει και μετά τη «νωπή» εντολή ακόμη και με αυτοδυναμία. Πολύ περισσότερο, αφού θα έχει συνυπογράψει και το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Όσο για τον Καρατζαφέρη, οι αλλεπάλληλοι τακτικισμοί του επιταχύνουν τη γοργή φθορά του στο ρόλο του «λαγού» της τρόικας. Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ θα αποτελέσουν μία κρίσιμη δοκιμασία για την ολοκληρωτική κλωνοποίηση του πολιτικού συστήματος στα πρότυπα μιας εξαμερικανισμένης κενής «Δημοκρατίας».
Η κοινωνική καταιγίδα που οδήγησε στην πλήρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν αποτίναξε τα δεσμά της τρόικας και των πολιτικών υπηρετών της κι έτσι όχι μόνο τα «ψέματα δεν τελείωσαν», αλλά βρισκόμαστε και πάλι ενώπιον μίας ακόμη βαθύτερης, ίσως της πιο κρίσιμης και αποφασιστικής αναμέτρησης, που θα σφραγίσει το μέλλον και την ίδια την υπόσταση της χώρας. Κατανοητό πώς στήνονται τα υποκατάστατα της σύγκρουσης. Όλο και περισσότερο ετοιμόρροπα.
Οι απαιτήσεις του αδικαίωτου «δεν» του προηγούμενου γύρου της λαϊκής σύγκρουσης θα γονιμοποιήσουν τις εξελίξεις και θα πυκνώσουν εντυπωσιακά το χρόνο των πρώτων μηνών του 2012. Τα προσχήματα ραγδαία καταρρέουν.
Το καθεστώς της κατοχής, το σάπιο πολιτικό σύστημα και η διέξοδος σωτηρίας της χώρας και του λαού τίθενται ακόμα πιο επιτακτικά στο επίκεντρο.
Οι ρόλοι και η διάταξη των δυνάμεων αποκαλύπτονται. Είναι έτσι ακριβώς: πάνω στο πτώμα της χρεοκοπημένης χώρας και της ακρωτηριασμένης κοινωνίας τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας αναγνωρίζουν όχι τη δική τους αποσάθρωση, αλλά τη χρυσή ευκαιρία για να διασώσουν τα «ρέστα» τους και να ποντάρουν σε νέες «υπεραξίες». Το εγχώριο σύστημα της διαπλοκής αισθάνεται πως κρυμμένο κάτω από την ποδιά της τρόικας μπορεί ανενόχλητο να επιδίδεται και να απολαμβάνει μεγάλες στιγμές… ανακατάταξης.
Η κυβερνητική ομάδα Παπαδήμου αναδεικνύεται σε μοχλό των εξελίξεων. Γύρω από τον επίλεκτο, γνωστό από ποιους και για χάρη ποιων, μία σειρά εμπίστων, από τα σπλάχνα του εκδοτικού και καθηγητικού κατεστημένου, ως διά μαγείας εξαγνίζονται στην ακομμάτιστη και τεχνοκρατική κολυμπήθρα.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έδειξε πρώτος το δρόμο. Θα μπορούσε να κάνει αλλιώς ο συγκεκριμένος; Έχει βάλει την υπογραφή του σε ό,τι επαχθέστερο και υποτελές έχει συντελεστεί μεταπολεμικά. Αποδέχτηκε το ρόλο του κομπάρσου στο αστραπιαίο πραξικόπημα, που κατέληξε στο τρικομματικό κυβερνητικό έκτρωμα μετά την κατάρρευση του Παπανδρέου. Πώς τώρα να μην υπερασπιστεί το…έργο του; «Αφήστε απερίσπαστη την κυβέρνηση να εκπληρώσει την αποστολή της. Αλλιώς μας περιμένει ο όλεθρος της εξόδου από την Ευρωζώνη!».
Ο Π. Καψής ακολούθησε με καταιγισμό τοποθετήσεων στον ίδιο ακριβώς εκβιαστικό τόνο. Και ο υπουργός Επικρατείας Γ. Σταυρόπουλος, αφού αποφάνθηκε ότι η κυβέρνηση έχει τη νομιμοποίηση να υλοποιήσει άμεσα βαθιές μεταρρυθμίσεις εξήγγειλε πρωτοβουλίες για συνταγματικές ανατροπές εδώ και τώρα. Ο ίδιος ο Παπαδήμος απείλησε με «άτακτη χρεοκοπία» απαιτώντας υποταγή στην πλήρη κατεδάφιση, όπως διατάζει η τρόικα. «Κόκκινες γραμμές» δεν υφίστανται ανακοινώθηκε τελεσίδικα αρμοδίως.
Συντονισμένα τα ηλεκτρονικά και έντυπα Μέσα του Αλαφούζου και του Ψυχάρη απεργάζονται το νέο «σχηματάκι»: «Από εδώ ο αποφασισμένος Παπαδήμος και οι συνεργάτες του, από την άλλη ο αρρωστημένος κρατισμός της κομματοκρατίας». Η παραμονή στο ευρώ είναι η μεγάλη εθνική ιδέα, επαναλαμβάνεται μέχρι εξόντωσης κάθε αντίπαλης σκέψης και της σκέψης… γενικώς. Χωρίς παραγωγή, χωρίς εργαζόμενους αλλά με απασχολήσιμους σε ειδικές ζώνες ασύδοτης εκμετάλλευσης, με το φυσικό πλούτο στους ξένους και στους υπεργολάβους, με τους δρόμους στις πολυεθνικές κατασκευαστικές και στους υπεργολάβους τύπου Μπόμπολα, χωρίς Υγεία και Παιδεία. Και πολύ πιθανόν τελικά -και ίσως πολύ σύντομα- χωρίς ούτε… ευρώ!
Αυτό είναι το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου. Το σαρωτικό νομοσχέδιο για την παράδοση των μεταφορών και σειράς επαγγελμάτων στις «υγιείς» δυνάμεις της αγοράς είναι έτοιμο, ενώ με διατάγματα, που αποκαλούνται πράξεις νομοθετικού περιεχομένου θα προωθηθούν νέα μέτρα σε συντάξεις και εργασιακά. Ο σφαγιασμός των εργαζομένων στα ΜΜΕ, στο εμπόριο, σε ό,τι έχει απομείνει στη μεταποίηση λαμβάνει διαστάσεις καταιγιστικές. Σε αυτό το κλίμα εκβιασμών και απειλών η τρόικα έρχεται με το νόμο του «όλου ή μηδενός». Αντιληπτό και το όλον και το μηδέν…
Οι δήθεν ελιγμοί των κυβερνητικών εταίρων δεν έχουν κανένα άλλο αποτέλεσμα, εκτός από το να τους παγιδεύουν όλο και περισσότερο σε μία μοιραία πορεία εξευτελιστικής απογύμνωσης. Ο Σαμαράς παριστάνει ότι δεν κυβερνά, όταν ψηφίζει τον Προϋπολογισμό που θα εφαρμόσει και μετά τη «νωπή» εντολή ακόμη και με αυτοδυναμία. Πολύ περισσότερο, αφού θα έχει συνυπογράψει και το Μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Όσο για τον Καρατζαφέρη, οι αλλεπάλληλοι τακτικισμοί του επιταχύνουν τη γοργή φθορά του στο ρόλο του «λαγού» της τρόικας. Οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ θα αποτελέσουν μία κρίσιμη δοκιμασία για την ολοκληρωτική κλωνοποίηση του πολιτικού συστήματος στα πρότυπα μιας εξαμερικανισμένης κενής «Δημοκρατίας».
Η κοινωνική καταιγίδα που οδήγησε στην πλήρη απονομιμοποίηση της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν αποτίναξε τα δεσμά της τρόικας και των πολιτικών υπηρετών της κι έτσι όχι μόνο τα «ψέματα δεν τελείωσαν», αλλά βρισκόμαστε και πάλι ενώπιον μίας ακόμη βαθύτερης, ίσως της πιο κρίσιμης και αποφασιστικής αναμέτρησης, που θα σφραγίσει το μέλλον και την ίδια την υπόσταση της χώρας. Κατανοητό πώς στήνονται τα υποκατάστατα της σύγκρουσης. Όλο και περισσότερο ετοιμόρροπα.
Οι απαιτήσεις του αδικαίωτου «δεν» του προηγούμενου γύρου της λαϊκής σύγκρουσης θα γονιμοποιήσουν τις εξελίξεις και θα πυκνώσουν εντυπωσιακά το χρόνο των πρώτων μηνών του 2012. Τα προσχήματα ραγδαία καταρρέουν.
Το καθεστώς της κατοχής, το σάπιο πολιτικό σύστημα και η διέξοδος σωτηρίας της χώρας και του λαού τίθενται ακόμα πιο επιτακτικά στο επίκεντρο.