Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2012

Δόκτωρ Αλέξης και Μίστερ Τσίπρας


Πολλοί της γενιάς του πέρασαν και ξεπέρασαν τα επαναστατικά τικ της εφηβείας: τις καταλήψεις, τις πατροπαράδοτες ντουντούκες, τον ξύλινο συνδικαλισμό. Εκείνος όμως θέλει να μείνει συνεπής. Ιδιος με τον παλιό εαυτό του. Τι κι αν τα ποσοστά του απαιτούν πλέον να απευθυνθεί στους παραγωγικούς φορείς; Ο Αλέξης Τσίπρας νιώθει ως φυσικό του χώρο το πεζοδρόμιο. Πορεύεται όπως παλιά. Ετσι και στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης, ο Δόκτωρ Τζέκιλ του ακτιβισμού θα αναμετρηθεί με τον Μίστερ Χάιντ του κυβερνητισμού. 

Ο Αλέξης θα διαδηλώνει στους δρόμους, προτού ο Τσίπρας ανεβεί στο βήμα του Βελλιδείου. Ο Αλέξης δεν θα φορέσει τη γραβάτα του πρωθυπουργήσιμου Τσίπρα ούτε αυτόν τον Σεπτέμβρη.

Και πανό και τελετές. Στις 8 του μήνα ο Τσίπρας θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη ως διαδηλωτής κατά των μέτρων που προωθεί η κυβέρνηση συνεργασίας. Θα πορευθεί κάτω από πανό που θα αναθεματίζουν την κυβέρνηση «Ναι-ρκελ». Θα ηγηθεί των μπλοκ με τις κρεμάλες και ζωγραφιστά ελικόπτερα τύπου Αργεντινής...
Μία εβδομάδα μετά, στις 15 «του Σεπτέμβρη», θα δοκιμαστεί σε άλλη αρένα. Θα μιλήσει στους εκπροσώπους του κεφαλαίου. Θα δώσει την καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου. Ισως, δε, χρειαστεί να υποστεί την ευλογία της Αυτού Παναγιότητος που Ανθιμικώ δικαίω χοροστατεί στις τελετές της ΔΕΘ.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ σίγουρα θα περάσει καλύτερα στο πρώτο σκέλος της ανόδου του στη Θεσσαλονίκη. Ως απόμαχος Κνίτης, έχει ανδρωθεί στο πεζοδρόμιο. Γι' αυτό και ως όψιμος διεκδικητής της εξουσίας έχει επιλέξει τη στρατηγική πασών των πλατειών.
Αγκάλιασε την αγανάκτηση της κάτω πλατείας και προσπάθησε (επιτυχώς, όπως μαρτυρά και το 26,89% του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιουνίου) να πλασαριστεί ως ο καλύτερος εκφραστής της. Αγνόησε τα μαύρα συνθήματα πάνω από τα ξυρισμένα κεφάλια της πάνω πλατείας.

Στην Κερατέα. Στην παρατεταμένη προεκλογική περίοδο καθιέρωσε τις λαϊκές συνελεύσεις. Εσφιγγε χέρια, αγκάλιαζε γέρους, φιλούσε μωρά. Εβγαζε πύρινους λόγους στο (sic) «γαλατικό χωριό της Κερατέας» και στη Νίκαια. Επαναλάμβανε και επαναλαμβάνει χωρίς αναστολές τα πασοκικά κλισέ της δεκαετίας του 1980. Με τον λαό. Για τον λαό.
Σε πείσμα όσων αναλυτών προέβλεπαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα «εξευρωπαϊσθεί», ο Τσίπρας είχε εγκαίρως προειδοποιήσει ότι επενδύει στη λάτιν κινηματική αγριάδα. Στόχος του; «Να είμαστε μέσα και έξω από το Κοινοβούλιο, να χειροκροτούμε καθετί θετικό, να καταδικάζουμε όλα τα αρνητικά και να προτείνουμε εναλλακτικές λύσεις».
Η διαμαρτυρία ήταν πάντα εύκολη - ιδίως στην άνυδρη εποχή του Μνημονίου. Ετσι, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι απλά θα φωνάζει συνθήματα έξω από τη ΔΕΘ αλλά έχει φτάσει στο σημείο να συμμετέχει και σε αντισυγκέντρωση στη Νίκαια την «3η του Σεπτέμβρη», ημέρα των γενεθλίων του ΠΑΣΟΚ. Με σύνθημα - τι άλλο; - «εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία». Αυτό εννοούσε άραγε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν υποσχόταν «εναλλακτικές λύσεις»;
Οταν ο Γιώργος πήγε στο λιμάνι και... δάκρυσε
Αν και η «απειλή» Τσίπρα να διαδηλώσει κατά της κυβέρνησης είναι σίγουρα μέσα στο ρεπερτόριό του, ο νυν αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι ο πρώτος διδάξας. Πριν από αυτόν είχε προηγηθεί ένας άλλος αρχηγός που επέλεξε το συγκεκριμένο εξωκοινοβουλευτικό στυλ αντιπολίτευσης έναντι μιας κυβερνητικής πολιτικής. Ο Γιώργος Παπανδρέου ενόσω βρισκόταν στον προθάλαμο του Μαξίμου, δηλαδή στη θέση του αρχηγού του δεύτερου κόμματος, κατέβαινε επίσης στους δρόμους. Και η κάλπη του 2009 δεν διέψευσε την «ορθότητα» της επιλογής του.
Στις 12 Μαρτίου 2008 η φωτογραφία που αποτελεί την είδηση της ημέρας είναι η υψωμένη γροθιά του Παπανδρέου, αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που συμμετέχει σε διαδήλωση των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ κατά του Ασφαλιστικού που προωθεί η κυβέρνηση Καραμανλή. Μάλιστα, στην προσωπική του ιστοσελίδα μπορεί κανείς να βρει και πολλά ακόμα ενσταντανέ από εκείνη τη διαδήλωση στο Σύνταγμα. Μικρή λεπτομέρεια με μια δόση τραγικής ειρωνείας; Ενα καρέ, όπου κάτω από ένα πλακάτ που γράφει «Κάτω τα χέρια από τα Ταμεία. Οχι ιδιωτικοποιήσεις - αυξήσεις τώρα» διακρίνεται ο μετέπειτα πρωθυπουργός που κλήθηκε να λάβει σκληρά οριζόντια μέτρα.
Η παπανδρεϊκή αγωνιστική διάθεση, όμως, εκδηλώθηκε και σχεδόν έναν χρόνο αργότερα. Ηταν Φεβρουάριος του 2009. Ο αρχηγός της μείζονος αντιπολίτευσης είχε βρεθεί στο λιμάνι του Πειραιά για να στηρίξει αγρότες από την Κρήτη, που είχαν ταξιδέψει συνοδεία των τρακτέρ και των φορτηγών τους στην Αθήνα προκειμένου να κάνουν πορεία προς το Κοινοβούλιο. Είχαν όμως αποκλειστεί στο λιμάνι. Ενα εικοσάλεπτο πριν από την επίσκεψή του τα ΜΑΤ είχαν ρίξει δακρυγόνα για να σταματήσουν τα επεισόδια που είχαν ξεκινήσει, κατά τα λεγόμενα των αγροτών, εξαιτίας μιας ομάδας νεαρών, οι οποίοι επίσης είχαν έρθει εις ένδειξιν συμπαράστασης στον αγροτικό αγώνα. Οι εικόνες του δακρυσμένου, ένεκα των χημικών, Παπανδρέου έπαιζαν, όπως ήταν αναμενόμενο, παντού, ενώ αυτός ζητούσε να αποχωρήσουν οι αστυνομικές δυνάμεις από το λιμάνι.