Σύμφωνα προς τον Αριστοτέλη, σκοπός της πολιτικής είναι η προώθηση και η καλλιέργεια της αρετής στους πολίτες και γενικότερα, της «καλής ζωής» τους. Κατά πόσο όμως, ισχύει ο ίδιος ορισμός και για την σύγχρονη «έννοια» της πολιτικής; Είναι σχεδόν αυτονόητο, ότι το σημαινόμενο του παραπάνω όρου έχει αλλάξει πλήρως και φυσικά, γι’ αυτό δεν ευθύνεται η πολιτική αυτή καθ’ αυτή.Αν εξετάσει κάποιος τις διπλές ιδιότητες των μελών της μεγαλύτερης τράπεζας στον κόσμο, της Goldman Sachs, τότε το γιατί και προς ποια κατεύθυνση άλλαξε ο ορισμός της πολιτικής, θα είναι δύο εύκολες προς απάντηση ερωτήσεις.
1. Ολουσέγκουν Αγκάνκα, υπουργός Οικονομικών της Νιγηρίας και διευθυντής των επενδυτικών κεφαλαίων της Goldman Sachs.
2. Ότμαρ Ίσινγκ, οικονομολόγος της ΕΚΤ και διεθνής σύμβουλος της Goldman Sachs.
3. Μάριο Ντράγκι, διοικητής της Τράπεζας της Ιταλίας και αντιπρόεδρος της Goldman Sachs International για την Ευρώπη.
4. Πίτερ Σάδερλαντ, επίτροπος της ΕΕ και πρόεδρος της Goldman Sachs International.
5. Τζον Κόρτζιν, κυβερνήτης του Νιου Τζέρσεϊ και πρόεδρος της Goldman Sachs.
6. Ρόμπερτ Ρούμπιν, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ επί Κλίντον και αντιπρόεδρος της Goldman Sachs.
7. Μαρκ Μπόλτεν, γενικός γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών των ΗΠΑ επί Ομπάμα και λομπίστας της Goldman Sachs.
8. Χένρι Πόλσον, υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ επί Μπους και πρώην πρόεδρος της Goldman Sachs.
Αυτά είναι μερικά από τα ονόματα που εργάζονται στην Goldman Sachs, ενώ παράλληλα, υπηρετούν χώρες εις το όνομα του εκάστοτε λαού. Φανταστείτε πόσες άλλες υπόγειες διαπραγματεύσεις πραγματώνονται μεταξύ πολιτικών και των τραπεζικών ομίλων στο σύνολό τους.
Μετά από τα παραπάνω στοιχεία, πιστεύω ότι είναι αναγκαίο να «αμφισβητήσουμε» τον Αριστοτέλη και να ορίσουμε εκ νέου τι εστί πολιτική: πολιτική είναι η σχέση διαπλοκής μεταξύ του κεφαλαίου και του αστικής δημοκρατίας, όπου η τελευταία παύει να έχει σαν πρωταρχικό στόχο την ευημερία του πολίτη και ορίζει ως πρωταρχικό της μέλημα την αύξηση του κέρδους ορισμένων πλουτοκρατών.
Πώς είναι δυνατόν, άνθρωποι που εξυπηρετούν συμφέροντα ιδιωτικών κολοσσών να εκπροσωπούν παράλληλα, την θέληση και την βούληση της εκάστοτε χώρας και κατ’ επέκταση του εκάστοτε λαού, από την στιγμή κιόλας όπου ιδιωτικοί κολοσσοί και λαϊκά στρώματα βρίσκονται σε πλήρη σύγκρουση συμφερόντων;;;
Οι πολιτικοί έπρεπε να διαλέξουν αναγκαστικά «στρατόπεδο» και δυστυχώς για εμάς επέλεξαν το αντίπαλο….
Γεράσιμος Χιόνης